Klein rolstoeltjes

Chinese biologen hebben muizen verwekt zonder sperma te gebruiken. In Cell Stem Cell schrijft het onderzoeksteam uit Nanjing: ‘Het is gelukt om ongespecialiseerde stamcellen van muizen op te kweken tot 'spermatide-achtige cellen'. Het  gaat dan om gewone spermacellen, maar dan zonder de bekende zweepstaartjes.  En omdat spermacellen zich zonder staartjes niet kunnen voortbewegen, zijn ze dus wel een beetje gehandicapt.

Zeker omdat er nog steeds geen heeel kleine rolstoeltjes zijn uitgevonden voor de mini-mini-spermacellen (Waar is de jonge ondernemer die in dit gat in de markt springt?) . Gelukkig haden de geleerden nog ergens een injectiespuit liggen en daarmee injecteerden ze het muizensperma in een muizen-eicel. En het wonder gebeurde: Er ontstonden gezonde muizenpups. Zonder papa weliswaar, dus enige nazorg zal wel nodig zijn. Maar, schrijft het team: ‘We hebben het bewijs dat je ook zonder zaad een kind kunt verwekken.’ Een muizenkind bedoelen ze dan, voorlopig. Maar wat brengt de toekomst?

Kinderen uit huidcellen

Geen zaad en toch een kind verwekken. Voor veel mannen met onvoldoende productief zaad is dat een uitkomst.  In Nederland zijn er ieder jaar een paar honderd mannen waarvan het zaad tekort schiet.  Bij deze mannen zou een zaadcel kunnen worden opgekweekt uit weggeschraapt huidweefsel. Met deze zaadcel wordt via een IVF-behandeling buiten het lichaam een eicel bevrucht. De eicel wordt dan teruggeplaatst in de baarmoeder. Volgens de geleerden gaat het wel nog zeker vijf jaar duren voordat het zo ver is: de techniek moet nog worden getest en veilig bevonden voor de mens.

De Volkskrant schrijft: Een andere toepassing, voor lesbische stellen, blijft toekomstmuziek. Zaadcellen opkweken uit vrouwelijke huid lukt niet, omdat chemische signaaltjes nodig zijn die alleen in mannencellen zitten. Mocht het ooit tóch lukken, dan kunnen de stellen, bij gebrek aan mannelijk Y-chromosoom, alleen dochters krijgen.

De onderzoekers uit Nanjing hielden zich aan een lijst technische eisen die voortplantingsbiologen zichzelf twee jaar geleden oplegden. 'Daarom denken we dat dit een enorme belofte inhoudt voor de behandeling van mannelijke onvruchtbaarheid.'

Gewoon omdat het kan?

De vraag is natuurlijk of er ook nog ‘ethische eisen’ bestaan. Ofwel: moeten we dit allemaal willen omdat het kan? Moeten we het niet eerst eens hebben over de wenselijkheid van dit soort mogelijkheden? Lopen we met onze persoonlijke, emotionele en ethische ontwikkeling niet steeds achter de techniek aan te hobbelen?  Waarom kijken we eerst niet eens wat we ZELF kunnen doen om om onze vruchtbaarheid te vergroten? Dat is een vraag voor zowel mannen als voor vrouwen. Wat je allemaal kunt doen lees je in het boek ‘Het Nieuwe Zwanger Worden’ – ook als E-reader te verkrijgen.

Deel deze pagina!